We werven aan

“We nemen aan”, “We werven aan”, “We zoeken medewerkers”, “Voeg u bij ons fantastische team”… Zelfs de mooiste huizen communiceren op alle netwerken. Sinds de heropening is er een tekort aan personeel.

Als ik de werkaanbiedingen zie passeren, dan denk ik soms bij mezelf: Wat is er aan de hand? Droomt niet iedereen ervan om te mogen werken voor die grote sterrenzaken, schitterende bars en luxehotels?

Met de crisis zijn heel wat mensen uit de horecasector gestapt. Het klopt dat het voorbije jaar bijzonder moeilijk was in ieder opzicht en dat na vele maanden van lockdown, waarin het verboden was om te werken, het moeilijk kan zijn om het werk weer op te nemen. Maar de redenen van deze ‘uittocht’ zijn niet beperkt tot de crisis.

Een veralgemeend probleem

De pandemie heeft duidelijk een veralgemeend probleem verergerd, wat vooral duidelijk naar voren komt in de Horeca, maar ook in andere sectoren: het kenbaar maken van nieuwe verwachtingen van het personeel zoals het welzijn op het werk, flexibelere werkuren zodat men tijd met het gezin kan doorbrengen, nood aan erkenning, het zoeken naar zin…

Restaurateur in solo

We horen steeds vaker dat restauranthouders alleen werken, ze ruilen hun bekende etablissement in voor een kleinere zaak zodat ze geen personeel nodig hebben.

We zagen al dat zich een trend ontwikkelde rond een eenvoudiger menu, zelfs een enkel product, nu zien we dat zich een nieuwe trend ontwikkelt rond restaurants zonder personeel. De restauranthouder helemaal alleen als een ambachtsman in zijn atelier. Is Fabrice Vuillemin van Bel-Etage te Knokke, zonder het te weten, een baanbreker in deze zin? Misschien komt u meer te weten van zijn interview in dit magazine…